Veerkracht
Twee weken geleden zette ik dit bericht op LinkedIn;
Vandaag fietste ik 25 km, voor de meeste mensen zal dat geen getal zijn waar je van gaat juichen. Voor mij is het een ongekende prestatie, zeker omdat ik nog maar net een aantal weken fiets, sinds 12 jaar. Het was 2013 toen mijn lichaam steeds vermoeider werd, ik had krachtverlies en zwakte steeds verder af. In 2014 had ik het dieptepunt bereikt en raakte ik als het ware opgesloten in mijn lichaam. Ik kon bijna niets meer, van nog een paar passen zetten tot helemaal niet meer lopen. Ook kon ik vaak niet eens meer spreken en mijn dagen bracht ik vooral liggend door.
Ik kreeg meerdere diagnoses vanuit verschillende hoeken. Dit zou mijn leven voortaan zijn en er viel weinig meer aan te revalideren. Ik weigerde dat te geloven en liet me op een paard tillen om mijn beenspieren te sterken, het kostte tijd, moeite en veel frustratie maar het werkte. De uitputting bleef nog lang bij me maar ook daar kwam ik uiteindelijk bovenop. Alle diagnoses zijn daarmee van tafel!
Toen ik hier net van herstelt was overleed de vader van mijn kinderen, werd mijn toenmalige partner doodziek en kreeg ons zoontje een dodelijke ziekte en overleed.
Genoeg om volledig in te storten zou je denken, maar dat gebeurde niet.
Ik leerde mijn grenzen bewaken, voor mezelf te kiezen en heel erg goed voor mezelf te zorgen. Immers, ik heb ervaren hoe het is om je dood te voelen terwijl je leeft. Je leeft, maar geen deelnemer bent. Soms maak ik daardoor rigoreuze keuzes, zoals het recent even volledig stoppen met werken. Die keuze maakte ik omdat ik veerkracht miste, vandaag laat zien dat ik de juist keuze gemaakt heb.
Wat is nou het wonder wat veerkracht heet? Terugkeren naar de kern, daarbij alles opzij schuiven. Jezelf onderdompelen in zelfzorg, spiegelen en spelen/leuke dingen doen. Als je kinderen observeert dan leer je veerkracht begrijpen. Helaas zegt niemand hé, neem maar even een time out om je veerkracht te herstellen. Maar het zou eigenlijk wel moeten, en ik denk echt dat veel mensen sneller op zouden knappen.
Inmiddels ben ik dus twee weken en 200 km verder💪🏻
Dank voor het mooie gesprek op de waddendijk. Stof tot nadenken.
Eensgelijks Esther, leuk je te ontmoeten en altijd welkom voor een volgend gesprek!