Leestijd: 4 minuten

Als je vanuit een holistische visie voelt en beweegt, betekent dat niets minder dan dat je naar het allesomvattende kijkt.

Een holistische visie gaat uit van het principe dat alles met elkaar is verbonden. Alles om je heen, alles in jezelf, is energie en energie verbindt.

Het geheel is een systeem, en in een systeem is alles met elkaar verbonden. Jij bent dus onderdeel van het grote geheel en daardoor ook verantwoordelijk voor hoe jij je in de wereld beweegt. Als holist draag je zorg voor je binnen en je buitenwereld. De natuur geeft je voeding, dus zorg jij goed voor de natuur, ruimt je rotzooi op, produceert zo min mogelijk afval, beweegt je bewust voort en beseft dat alles wat je doet ook van invloed is op de rest van het systeem. De maatschappij staat niet los van jou, dus ook daar kijk je hoe je bij kunt dragen aan een betere wereld.

Natuurgeneeswijzen versus wetenschap

De mens is onderdeel van het geheel en planten worden al eeuwen gebruikt om de zieke mens te begeleiden tijdens het ziekteproces. Let wel, ik zeg bewust begeleiden wat je niet moet verwarren met genezen. Geneeskracht betekent ook niet dat iets genezing brengt, het betekent wel dat het in potentie aanwezig is en je het ter bevordering in kunt zetten. Natuurgeneeswijzen vallen vaak niet zo goed bij wetenschappers, wat eigenlijk best gek is. Natuurvolkeren hebben immers juist hun kennis en wijsheid over plantkunde en leefomgeving doorgegeven waardoor ‘we’ nu zoveel kennis toe kunnen passen. Ook bij klimaatgelijkheid kijken we naar natuurvolkeren en de bescherming van hun habitat, zij lezen de natuur en weten dat zij vanuit die verbondenheid zichzelf veelal kunnen redden.

Tegelijkertijd is er, hier in het westen, steeds minder binding met diezelfde natuur en daar gaat het denk ik mis. Want hoe kun je nou informatie over nemen als je de onderliggende kennis niet hebt? Waarom zou je blind vertrouwen als iemand zegt dat je supplementen zou moeten slikken? Daarin begrijp ik dokters die hun afschuw uitspreken omdat mensen schade ondervinden door foutief gebruik. Gebrek aan kennis en blind vertrouwen in anderen zijn hier debet aan. Eigenlijk moet de vraag zijn ‘waarom verdiepen /onderwijzen wij onszelf niet meer’?

Het is overigens een discussiepunt wat ik het liefst persoonlijk voer want ik ben absoluut pro wetenschap maar ook net zo absoluut pro natuurgeneeskunde, dat is immers wat holisme is. Inmiddels begrijp ik dat dat helaas een vrij zeldzame combinatie is, en eigenlijk doet mij dat verdriet. Je ben of voor of tegen, waar is de middenweg waarin we elkaar ontmoeten? In mijn wereld heb ik kennis van mijn lichaam en hoe dat reageert, daardoor weet ik vaak wat voor mij werkt en kan ik mij met middelen uit mijn omgeving, meestal zonder inmenging van een arts, herstellen. Echter, als ik wel een arts nodig heb dan zal ik nooit schromen om die om hulp te vragen, maar ook zij kunnen niet altijd een oplossing bieden en soms is de psyche aan zet. Aan welke kan je ook staat, holisme betekent ‘dat je inhoudelijk meer wilt/moet weten’, verdieping en kennis dus, is dat niet wat wetenschap is? Altijd bereid zijn om te onderzoeken…

Holisme ligt overigens ook weer heel dichtbij positieve gezondheid zoals dat beschreven is door Machteld Huber. Je hebt inzicht en controle over jouw leven.

En als we het dan over dat leven hebben, levenskracht haalt men uit levensenergie (ook wel Chi of Prana genoemd, wat zoveel betekent als stromende energie). Deze halen we uit alles wat voedend is. Daar staat natuurlijk tegenover dat alles wat ons niet voedt, het ons ook geen energie geeft. Bijvoorbeeld bij verkeerde voeding waar de energie niet alleen niet voedend is maar ook omgezet wordt tot een proces wat het lichaam aanvalt. Andere factoren die niet voedend zijn zijn bijvoorbeeld de woon/werk of thuissituatie waar je je niet gelukkig bij voelt.

Als de levensenergie niet (meer) of onvoldoende beweegt, dan is er een probleem wat zich manifesteert.

Vervolgens wordt dit zichtbaar door fysieke ongemakken of, wanneer dit proces veel langer duurt transformeert het zich in ziekte. Dit laatste gebeurt ook bij allerlei onverwerkte problemen, pijn en/of verdriet (psychische processen). Denk maar eens aan een plant. Zolang je hem voedende aarde, water en (zon) licht geeft zal hij groeien, zich ontwikkelen en, zo mogelijk vruchten dragen. 

Echter, als je het niet of te weinig water geeft, niet voedt of geen aandacht geeft zal het eerst slap gaan hangen. Blijft de situatie onveranderd dan laat de plant het blad vallen en sterft hij uiteindelijk. Krijgt het geen tot weinig licht dan zal er vergeling plaatsvinden en zal de plant ongedierte aantrekken of zelfs gaan rotten.

Als we dit terug koppelen naar ons eigen systeem dan begrijp je direct dat als jij die plant zou zijn en je nu fysieke problemen ondervindt dat je in de fase aangekomen bent dat de plant zijn blad laat vallen. 

Het is dus tijd om het tij te keren en jezelf vanaf nu liefdevol te verzorgen.

Levenskracht behelst onze eigen geneeskrachtige vermogens en zo ook de psychische gesteldheid.

Je kunt je voorstellen dat in tijden van ziekte, angst, verdriet en pijn deze ernstig ondermijnd wordt. De natuur en onze voeding, de manier waarop we in het leven staan, kunnen dan ons helpen onze levenskracht weer te versterken. Inzicht krijgen en overzicht scheppen in de probleemsituatie leert je anders te kijken. Daardoor ontstaat ruimte voor verandering en dus ook voor genezing. We ervaren steeds meer dat de balans tussen mens en natuur niet bestaat uit afgescheiden zijn maar uit één geheel. Hoe meer je je met de natuur verbindt, des te beter je je gaat voelen.

Het is uiteraard raadzaam om bij problematiek en ziekte naar de (huis)arts te gaan en waar nodig medisch te handelen.