Leestijd: 5 minuten Vandaag was de herinneringsdag / boomplantdag van VKS. Aan het begin van de herinneringsdijk staat een informatiebord met een verhaal. Vandaag was het erg koud en winderig en ik had niet de tijd genomen om het … Lees verder →
Leestijd: 5 minuten Eerlijk gezegd twijfelde ik of ik dit wel wilde delen, het voelt wel heel bloot. Ik deel het toch omdat het ‘verborgen leed’ is, wellicht is het ook wel taboe. Ik zal niet de enige zijn … Lees verder →
Leestijd: 6 minuten Soms komt alles samen en daar luister ik dan maar na. Binnen één week kwamen er namelijk twee verschillende verhalen op mijn pad die Sylvans verhaal overlappen. Zij zullen dan ook als een vloeiende rode draad … Lees verder →
Leestijd: 3 minuten Vandaag is het 19 april en precies 5 jaar geleden dat Sylvan overleden is. Hij zou het mooi gevonden hebben dat hij steeds ter sprake komt. Als eersteklas dondersteen wilde hij altijd precies weten hoe alles … Lees verder →
Leestijd: 3 minuten Het werd hoog tijd voor een nieuw blog, of een gedicht want dat heb ik al weken in mijn hoofd. Toch gebeurde er niets in mij, er kwam geen inspiratie en alles voelde (of voelt nog … Lees verder →
Leestijd: 2 minuten Ik heb het al zo vaak gehoord, “wat zijn we toch een fantastisch rijk land”. Met alles wat kan en mag en met al onze vrijheden, en het is waar, we kunnen heel veel. Toch kiezen … Lees verder →
Leestijd: 3 minuten Want we moeten, koste wat het kost zorgen dat een lichaam blijft leven. Ook als alles wat ‘mens zijn’ inhoudt, al verloren is gegaan.
Lees verder →Leestijd: 3 minuten Hij hangt er nog steeds, de kleine rode winterjas met van die wantjes aan touwtjes. Afgelopen week was het erg warm en het is nu al juni. “Kom je van de week om zijn te jasje … Lees verder →
Leestijd: 5 minuten Ik pluk de bladeren tussen de planten vandaan en vindt de eerste rozenkwarts steentjes. Ik glimlach en zoek verder. Het moeten er vijf zijn, vier stukjes en één hartje. Ondertussen glijdt mijn blik over andere ‘spulletjes’ en ik realiseer me ineens dat hier allemaal verhalen liggen.
Lees verder →Leestijd: 3 minuten Toen de ziekte Sylvan meer in zijn greep kreeg kroop het onvermijdelijke ook steeds dichterbij.
Hij zou dood gaan.
Hoezeer ik daar ook niet over na wilde denken, des te meer drong het zich op. Die optie van niet nadenken was er gewoonweg niet. Dus bij vlagen drong het tot mij door dat ik iets nodig zou hebben … Iets wat zou zorgen dat ik hem altijd zou herinneren.
Lees verder →
