Verpakt in wattenbollen ~ september 2021
Leestijd: 3 minuten Want we moeten, koste wat het kost zorgen dat een lichaam blijft leven. Ook als alles wat ‘mens zijn’ inhoudt, al verloren is gegaan.
Lees verder →Leestijd: 3 minuten Want we moeten, koste wat het kost zorgen dat een lichaam blijft leven. Ook als alles wat ‘mens zijn’ inhoudt, al verloren is gegaan.
Lees verder →Leestijd: 3 minuten Hij hangt er nog steeds, de kleine rode winterjas met van die wantjes aan touwtjes. Afgelopen week was het erg warm en het is nu al juni. “Kom je van de week om zijn te jasje … Lees verder →
Leestijd: 5 minuten Ik pluk de bladeren tussen de planten vandaan en vindt de eerste rozenkwarts steentjes. Ik glimlach en zoek verder. Het moeten er vijf zijn, vier stukjes en één hartje. Ondertussen glijdt mijn blik over andere ‘spulletjes’ en ik realiseer me ineens dat hier allemaal verhalen liggen.
Lees verder →Leestijd: 3 minuten Toen de ziekte Sylvan meer in zijn greep kreeg kroop het onvermijdelijke ook steeds dichterbij.
Hij zou dood gaan.
Hoezeer ik daar ook niet over na wilde denken, des te meer drong het zich op. Die optie van niet nadenken was er gewoonweg niet. Dus bij vlagen drong het tot mij door dat ik iets nodig zou hebben … Iets wat zou zorgen dat ik hem altijd zou herinneren.
Lees verder →